Auteur, componist en wetenschapsjournalist

Decadentia compleet!

“Schrijvers Anaïd Haen en Django Mathijsen hebben een kunstwerk afgeleverd en ik ga snel door naar deel 2. Er is maar één ding waar ik spijt van heb en dat is dat ik niet gelijk deel 3 heb gekocht!”
Astrid

“Decadentia, een genot om te lezen.”
Gaby

“Ik heb echt van dit verhaal genoten en ben heel benieuwd naar het derde deel.”
Marjo Heijkoop

 

Februari 2021: Roborecht

De panter zette zich schrap en sprong. Vlak voor me kwam hij neer. Zijn grote ogen keken me aan alsof hij uitgehongerd was. Ik richtte de lasers weer op zijn ogen. Hij veerde in, spande zijn lichaam, veerde op en… …dook op me af. Ik liet me op de grond vallen en voelde de klauwen van het beest tegen mijn linkerarm. Het geluid van brekend glas. De roofkat brulde. Glasscherven regenden op me neer. Ik rolde naar het bed, kneep mijn ogen dicht en maakte me klein.

In de nabije toekomst zijn robots en andere vormen van kunstmatige intelligentie al zover ontwikkeld dat we er dagelijks mee omgaan. Robots nemen saaie, vuile en gevaarlijke klusjes over en worden gebruikt als hulpmiddelen, speelgoed en vermaak. Er zijn mensen voor wie dat een doorn in het oog is. Ze vinden dat die robots misbruikt worden en burgerrechten moeten krijgen. Sommige actievoerders zijn zelfs bereid hun boodschap kracht bij te zetten met geweld. Een programmeur van kunstmatige intelligentie wordt er tijdens het werken aan zijn promotieopdracht ten onrechte van verdacht zo’n terrorist te zijn. Hij raakt alles kwijt en moet onderduiken. Vastbesloten om zijn onschuld te bewijzen, moet hij lang genoeg uit handen van de politie en terroristen blijven om de volgende grote aanslag te voorkomen.

Februari 2020

Maskerade: het tweede deel van Django’s en Anaïds drieluik Decadentia

September 2019

Teloorgang: het eerste deel van Django’s en Anaïds drieluik Decadentia

September 2019

De bijdrage van Django Mathijsen en Anaïd Haen aan de reeks ‘De zwijgende aarde’

April 2019

De beste sf-verhalen van hét Nederlandstalige auteursduo

Februari 2019

Daar is-ie! Voor avontuurlijke lezers vanaf een jaar of tien: Hersenhack

Maart 2020: Het zevende Vlaamse Filmpje van Django en Anaïd

‘We kunnen verstoppertje spelen’, zei Como.
‘Waar moeten we ons dan verstoppen?’ Darya maakte een weids gebaar over de uitgestrekte rotsbodem. ‘Ingraven, soms? Er ligt hier niet genoeg zand.’ Ze wapperde met haar staart en proestte toen het zand in haar mond kwam.
‘We kunnen naar het koraalrif gaan.’ Mira wapperde met haar handen om het zand weg te krijgen. ‘Of naar het gezonken drijfding.’
‘Het gezonken drijfding?’ Darya ging meteen rechtop zitten. ‘Ja.’ Ze stak haar mes weg en maakte het schelpenkettinkje weer vast. ‘Dat is wel leuk.’

Ik hoor het geluid van een magnesialamp die knettert bij het aanslaan. Het felle licht steekt opeens in mijn ogen. Ik moet ze weer dicht knijpen, nu om het licht eruit weg te houden. Joffer legt haar riem met daaraan de zweep en haar pistool op de eettafel. Ze pakt de lamp op en komt ermee voor me staan. Zo fel belicht lijken haar ogen helemaal geen kleur te hebben.

Ze bekijkt me van top tot teen en knikt goedkeurend.

In de stadsstaat Decadentia, waar niet alles is wat het lijkt, neemt Lelie Aquavalenta haar lot in eigen handen. Verminkt, verzwakt en dood gewaand, met als enige bezit wat kleren, een gevulde plunjezak en een soldaten-uniform, zegt ze haar kansen op haar vroegere leven vaarwel. Ze vestigt zich in een muurhuisje om een nieuw bestaan op te bouwen.
Hartelijk opgevangen door haar nieuwe buren, wordt ze al snel ingehaald door het onheil. Niet alleen moet ze toezien dat het schoonmaken van muur-mensen onverminderd doorgaat, ook moet ze leren omgaan met haar eigen magie en het gevaar dat het hebben ervan met zich meebrengt.
Worstelend met de noodzaak haar identiteit verborgen te houden en wanhopig de mensen van wie ze houdt beschermend, realiseert Lelie zich dat iemand uit de bovenwijken verantwoordelijk moet zijn voor de ellende die over Decadentia wordt uitgestort. Als ze nu maar wist wie…

Ik gil. Ik gil het uit. Wat ze maar willen horen: alles wil ik ze vertellen. Hoe je mijn slaapkamer in kunt komen via de grote boom. En dat ik als kind heb gelogen: ik ben nooit de tunnel van de Maremoto-fontein ingegaan, maar nu zou ik hem drie keer doorkruisen voor hen. Dat ik mijn vader eens met de huishoudster heb betrapt in het theehuis. Dat mijn moeder bijna doodging toen de tweeling werd geboren. Dat ik het zag en hoorde en stiekem hoopte dat ze zou sterven, met de baby’s erbij. Dan zou ik papa voor mij alleen hebben.
Ik knijp mijn ogen dicht. Alles, alles wil ik ze vertellen, als ze maar ophouden.

Ze houden niet op.

In de stadsstaat Decadentia, waar magie gekoppeld is aan ambachten, heeft Lelie Aquavalenta alles wat haar hartje begeert. Jaloersmakend mooi, intelligent en verloofd met de erfgenaam van Decadentia’s rijkste familie fladdert ze door het leven, dat voornamelijk bestaat uit feesten, nieuwe jurken en pijpenkrullen.
Tot ze een gesprek hoort dat niet voor haar oren bestemd was en alles – haar familie, haar rijkdom en haar schoonheid – van haar af wordt genomen. Van het mooiste deel van de stad komt ze terecht in de smerigste plaats van Decadentia: het vergeetgevang.
Gedwongen zich aan te passen aan een leven gevuld met wreedheden wordt het Lelie langzaamaan duidelijk dat zij iets te weten is gekomen wat heel Decadentia schade zal berokkenen. Als ze nu maar wist wat…

Puur blijven is het hoogste goed.
Maar wat als de prijs te hoog is?

In een toekomst met basisinkomen en een technologie die bijna al je ziektes en gebreken kan herstellen lacht het leven Arno Verbeek toe. Hij heeft een goede baan voor een pure en zit er niet mee dat zijn verkindtnis met kunstenares Melissa een moetje is. Binnenkort is hij vader van een tweeling!
Maar dan stort zijn wereld in.
Geconfronteerd met de keus tussen puur blijven of laten modificeren, jong sterven of overleven, ziet hij zich gedwongen een beslissing te nemen met vergaande gevolgen voor hemzelf en zijn kinderen. Een beslissing die hen uit elkaar drijft. Zó ver, dat ze lijnrecht tegenover elkaar komen te staan.

Toekomstroman die plaatsvindt tegen de achtergrond van “De Zwijging”.

Een vrouw die een planeet wil behoeden voor het lot dat haar eigen wereld fataal werd. Een man op het spoor van een misdaad in een wereld zonder herinneringen. Een robot met een missie van levensbelang. Een echtpaar dat ermee worstelt dat een van hen steeds vijf jaar weg is en dan slechts vijf weken ouder wordt…
Gewone mensen (en robots) in twintig situaties die we ons nog (bijna) niet kunnen voorstellen. Hoe houden zij zich staande?

Django Mathijsen en Anaïd Haen schrijven in alle genres: van kinderboeken tot wetenschapsjournalistiek en van thrillers tot romantiek. Maar wat ze het liefste doen, is nadenken over de veranderingen die ons te wachten staan en daar verhalen over schrijven die leiden tot een inzicht, een lach of een traan.
In het Nederlandse taalgebied hebben ze samen de Grote Brugse Boekhandel Fantasy Award gewonnen, vier keer de Unleash Award, twee keer de NCSF-prijs en vier keer Trek Sagae. Elf stuks, toevallig ook Anaïds lievelingsgetal. Met ‘Er zal eens …’ presenteren ze toekomstverhalen van henzelf én van hen samen.

 

Koen wil maar één ding: een groot gitarist worden. Hij oefent elk vrij uurtje en laat zich door niets tegenhouden. Niet door zijn epilepsie, niet door de pestkoppen in de klas. Zelfs niet door zijn vader, die vindt dat hij zijn tijd verspilt.

Als hij een optreden verknoeit en het op internet komt, lacht iedereen hem uit. Hij denkt dat dat het ergste is wat hem kon overkomen. Maar dat is het niet.

Want in het dorp gaat iedereen zich steeds vreemder gedragen, ook de mensen waar Koen van houdt. Hij wordt onterecht van moord verdacht.

Samen met dat leuke, gekke meisje dat die leuke, gekke gedichtjes schrijft, slaat hij op de vlucht. Zo komt hij op het spoor van…

De hersenhack.